ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ ΝΕΟΣ - ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ

εις τον ένδοξον νέον ιερομάρτυρα

ΑΓΙΟΝ  ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΝ 

ΤΟΝ ΚΥΠΡΙΟΝ

 τον παρά το Φρέαρ του Ιακώβ ιταμώς χερσίν ανόμων αποκτανθέντα.

Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, μεθ΄ο το Θεός Κύριος, ως συνήθως, και τα εξής ˙

Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τους ανυμνούντας σε, Φιλούμενε, πλήσον ,χαράς αρρήτου(και) υγείας και σθένους, ψυχής πατήσαι δαίμονος δολίου ισχύν, νέε ιερόαθλε της Χριστού Εκκλησίας και κοσμήτορ Φρέατος ,Ιακώβ, εκβοώμεν, χερσίν ανόμων άρτι ο κτανθείς και αθλοφόρων λαμπρύνας συστήματα.

Δόξα, το αυτό. Και νυν, Θεοτόκιον.

Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ει μη γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα εκ σου ˙ σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.


Ο Ν΄Ψαλμός και ο Κανών, ου η Ακροστιχίς:

«Φιλείν με Χριστόν, Φιλούμενε, αξίωσον, Χ.»
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Φιλείν υπέρ πάντας με τον Χριστόν, Φιλούμενε μάρτυς, καταξίωσον τον πιστώς προσφεύγοντα σου ταις ικεσίαις, ιεροάθλων νεόδρεπτον λείριον.

Ικάνωσον πάντας την σωστικήν οδόν διανύσαι τους γεραίροντας ευλαβώς, Φιλούμενε, σου την πολιτείαν και Ιακώβ εν τω Φρέατι άθλησιν.

Λαμπάς Ορθοδόξου διαγωγής και άστρον ανδρείας, ευψυχίας και αρετής, Φιλούμενε, σκέδασον τον ζόφον ημών παθών χαμαιζήλων και θλίψεων.

Θεοτόκιον.

Ελέους αείρρυτε ποταμέ, Κεχαριτωμένη, τας καρδίας σων οικετών κατάρδευσον νάμασιν ευνοίας και προστασίας της θείας σου, Δέσποινα.

Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Ιερόαθλε νέε της του Χριστού πίστεως, γόνε τιμαλφέστατε Κύπρου και παμφαέστατε Ορθοδοξίας φωστήρ, μάκαρ Φιλούμενε, λύσον λυπηρών σκοτόμαιναν των προστρεχόντων σοι.

Νεαυγέστατον άστρον διαγωγής κρείτττονος το καταφωτίσαν ακτίσι πάντας συνέσεως, σων ικετών τας ψυχάς επιζητείν τα εν πόλω φώτισον, Φιλούμενε, πάτερ πανάριστε.

Μαρτυρίου τας τρίβους άρτι καλώς ήνυσας εν ναώ σεπτώ Σαμαρείας μάκαρ, Φιλούμενε, δεικνύων πάσιν ημίν σον ακατάβλητον σθένος, πρεσβευτά θερμότατε πάντων προς Κύριον.

Θεοτόκιον.

Ευσυμπάθητε Μήτερ του Λυτρωτού, πρόσδεξαι σου των οικετών τας δεήσεις, Θεογεννήτρια, και πλήρου πάντων ημών των ευλαβώς σε υμνούντων δίκαια αιτήματα προς βίον κρείττονα.

Φιλούμενε, ιερομάρτυς νεόλεκτε, τας δεήσεις των προσφύγων σου τω  Θεώ και Κτίστη προσάγαγε, Ου κάλλους του θείου νυν απολαύεις.

Επίβλεψον εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Αίτησις και το Κάθισμα.

Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Χαράν αληθή και ευφροσύνην ένθεον παρέχει πιστοίς η θήκη σου σκηνώματος, ην νυν ασπαζόμεθα εκβοώμεν ˙ Φιλούμενε πάντιμε, νεομαρτύρων εύχος ιερόν, ημών πλήρου πάντα τα αιτήματα.

Ωδή δ΄. Εισακήκοα, Κύριε. 
 
Χάρις η δεδομένη σοι γένοιτο εν θλίψεσι τοις σοις πρόσφυξι στηριγμός, σεπτέ Φιλούμενε, ασφαλείας, σθένος και βοήθεια.

Ρώσιν πάσιν ανάβλυσον και παραμυθίαν και θείον έλεος, θαυματόβρυτε Φιλούμενε, τοις ειλικρινώς σε μακαρίζουσι.

Ιατρεύων νοσήματα και κακώσεις, πάτερ, ως συμπαθέστατος μη ελλίπης των τιμώντων σε και πλουτούντων ρύστην σε, Φιλούμενε.

Θεοτόκιον.
 Σβέσον καύσωνα θλίψεων και το καθ΄ημών αλάστορος σύντριψον θράσος, Μήτερ αειπάρθενε, Θεοτόκε, κόσμου καταφύγιον.

Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Τίμιε βλαστέ της Ορούντης και εξάνθισμα της Μονής Σταυροβουνίου ευανθές, σων λιτών με μύρω εύφρανον, Φιλούμενε.

Όμβρισον ημίν υετόν της θείας χάριτος, χαριτόβρυτε Φιλούμενε σοφέ, ομβροτόκος ως νεφέλη αγιάσματος.

Νέε αθλητά, αστασίαστον, Φιλούμενε, ταις του βίου πολυστρόφοις συμφοραίς διατήρησον ζωήν ημών, μακάριε.

Θεοτόκιον.

Φώτισον ημών τας οδούς, Θεογεννήτρια, ίνα μη προς σκοτομήνην ζοφεράν πορευθώμεν αμαρτίας, Μητροπάρθενε.

Ωδή στ΄. Την δέησιν.

Ιάματα το σεπτόν σου σκήνωμα, ο η Μάνδρα της Σιών θησαυρίζει παντοδαπά τοις πιστοίς αναβλύζει τοις προσιούσιν αυτό και κραυγάζουσι θερμώς ˙ Φιλούμενε σεπτέ, ιατρός ημών ίσθι ταχύτατος.

Λαμπόμενος αρετών ταις χάρισι, ταπεινώσεως αυγαίς και ακτίσιν υπακοής κατεφώτισας πάντας τους προσιόντας σοι, μάκαρ Φιλούμενε ˙ διο βοώμεν σοι ˙ ψυχών ζοφεράν ημών σκέδασον έπαρσιν.

Ομοτρόπε αθλητών, Φιλούμενε, των αρχαίων εν εσχάτοις τοις χρόνοις χερσίν ανόμων εχθρών απεκτάνθης παρ΄Ιακώβ Φρέαρ, ω διηκόνησας, εν ώρα του εσπερινού, πρεσβευτά προς Θεόν ημών ένθερμε.

Θεοτόκιον.

Υμνούντες σε φωτεινόν ως θάλαμον και ολόφωτον Κυρίου νυμφώνα τρανώς βοώμεν ˙ ημών, Θεοτόκε, των καρδιών τα ενδότερα κάθαρον, ίνα σκηνώση εν αυταίς ο Χριστός και πανάγιος Τόκος σου.

Φιλούμενε, ιερομάρτυς νεόλεκτε, τας δεήσεις των προσφύγων σου τω Θεώ και Κτίστη προσάγαγε, Ου κάλλους του θείου νυν απολαύεις.

Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ΄εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το Κοντάκιον.

Ήχος β΄. Τοις των αιμάτων σου.

Ως νεομάρτυς της πίστεως άριστος και ταχινός αρωγός αιτουμένων σου αντίληψιν, μάκαρ Φιλούμενε, ημών δακρύων ρανίδας απόσμηξον τω μάκτρω λιτών σου προς Κύριον.

Προκείμενον.

Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου Αυτού.

Στιχ. Οι ιερείς σου, Κύριε, ενδύσονται δικαιοσύνην και οι όσιοί σου αγαλλιάσονται.

Ευαγγέλιον κατά Ιωάννην (Κεφ. ιε΄17-27, ιστ΄1-2).

Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού μαθηταίς ˙ Ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους…
Ζήτει τη 26η Οκτωβρίου εις την Λειτουργίαν του αγίου Δημητρίου.
Εἶπεν ὁ Κὐριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· Ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. Εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. Μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν· οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν, καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν. Ἀλλὰ ταῦτα πάντα ποιήσουσιν ὑμῖν διὰ τὸ ὄνομά μου, ὅτι οὐκ οἴδασι τὸν πέμψαντά με. Εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δὲ πρόφασιν οὐκ ἔχουσι περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν. Ὁ ἐμὲ μισῶν καὶ τὸν πατέρα μου μισεῖ. Εἰ τὰ ἔργα μὴ ἐποίησα ἐν αὐτοῖς ἃ οὐδείς ἄλλος πεποίηκεν, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δὲ καὶ ἑωράκασι καὶ μεμισήκασι καὶ ἐμὲ καὶ τὸν πατέρα μου. Ἀλλ᾿ ἵνα πληρωθῇ ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος ἐν τῷ νόμῳ αὐτῶν, ὅτι ἐμίσησάν με δωρεάν. Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ·καὶ ὑμεῖς δὲ μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ᾿ ἀρχῆς μετ᾿ ἐμοῦ ἐστε. Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα μὴ σκανδαλισθῆτε. Ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς· ἀλλ᾿ ἔρχεται ὥρα ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ. 

Δόξα. Ταις του νεοάθλου πρεσβείαις, Ελεήμον,…

Και νυν. Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον,…

Προσόμοιον. Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.

Στιχ. Ελέησόν με, ο Θεός…

Ως αμνός πάνάμωμος εσφαγιάσθης αρτίως, νέε ιερόαθλε, θαυμαστέ Φιλούμενε, κλέος πίστεως, Ιακώβ Φρέατος του ναού εν μέσω ταις χερσίν ανόμων, άγιε ˙ διο σοι κράζομεν οι πιστοί ευτάκτως αείποτε ˙ ανόμων δείξον πράξεων πάντας υπερόπτας σους πρόσφυγας, τους ανευφημούντας σην μνήμην την φωσφόρον και λαμπράν και προσκυνούντας σον σκήνωμα, ο Χριστός ηφθάρτισε.

Είτα, Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου…

Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.

Μαρτυρίου τους πόνους υπομείνας αρτίως, λαμπρέ Φιλούμενε, καρδίας μου τον πόνον και σώματός μου άλγος τη ση χάριτι κούφισον ˙ προς τον Χριστόν γαρ πολλήν την παρρησίαν έχεις.

Εις το θείον σου σκήνος ως εις άκλυστον όρμον ταχύ προσφεύγοντες, Φιλούμενε, του βίου λυτρούμεθα της ζάλης και πιστώς ανακράζομεν ˙ Χαίρε, μαρτύρων σεπτών της πίστεως ακρότης.

Νεκρωθείς παιδιόθεν των εν κόσμω ηδέων Χριστόν ηγάπησας, Ον και τους σους ικέτας εκ της ψυχής μυχίων αγαπήσαι αξίωσον, νεολαμπές αθλητά, Φιλούμενε τρισμάκαρ.

Θεοτόκιον.

Έχοντές σε, Παρθένε, ακλινή προστασίαν σοι καταφεύγομεν εν πάση δυσθυμία και των επικειμένων εκλυτρούμεθα θλίψεων, Θεοκυήτορ αγνή, και ζοφερών κινδύνων.

Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.
Αγίων δήμοις συναυλιζόμενος, πάτερ, συν αυτοίς εκδυσώπει τον Κτίστην δύναμίν μου δούναι Φιλούμενε, κατ΄άμφω.

Ξένη η χάρις πέλει, ην πάσι παρέχεις τοις σην κλήσιν επικαλουμένοις, αθλητά Κυρίου, Φιλούμενε παμμάκαρ.

Ιάτρευσόν μου τα της σαρκός αλγηδόνας και ψυχής χαλεπάς ασθενείας, του επιζητούντος, Φιλούμενε, σην χάριν.

Θεοτoκίον. 
 
Ως του Σωτήρος ευλογημένην μητέρα σε υμνούντες εχθρού δυναστείας σώσον τους σους δούλους, βοώμεν σοι, Παρθένε.

Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Σιών νυν εν τοις κόλποις έχουσα σον σκήνος ως πολυτίμητον όλβον, Φιλούμενε, αυτώ προσφεύγει εν λύπαις και περιστάσεσιν.

Ο νέος αθλοφόρος πίστεως, μανίας του πολεμήτορος ρύου, Φιλούμενε, τους καταφεύγοντας πόθω τη αντιλήψει σου.

Νεόαθλε γενναίε, φύλαττε απαύστως ση θαυμαστή προστασία σους πρόσφυγας επινοιών του δολίου εχθρού, Φιλούμενε.

Νεόαθλε γενναίε, φύλαττε απαύστως ση θαυμαστή προστασία σους πρόσφυγας επινοιών του δολίου εχθρού, Φιλούμενε.

Θεοτόκιον.

Χαρά του Φιλουμένου του σεπτού και γέρας, Θεογεννήτορ αγνή παμμακάριστε, χαράς με πλήσον τον πόθω σε μεγαλύνοντα.

Το Άξιον εστί και τα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις, των μαρτύρων ο κοινωνός, χαίροις, ιερέων ο διάκοσμος ευσεβών, χαίροις, του Υψίστου, Φιλούμενε, ο φίλος και πάσης Εκκλησίας έμπνουν θησαύρισμα.

Χαίροις, της Ορούντης σεπτός βλαστός, χαίροις, νήσου Κύπρου πολυτίμητος θησαυρός, χαίροις, Εκκλησίας της Μόρφου ωραιότης, Φιλούμενε, μαρτύρων νέων υπόδειγμα.

Έχων παρρησίαν προς τον Θεόν πρέσβευε απαύστως υπέρ πάντων των ευσεβών των μεγαλυνόντων την θείαν άθλησίν σου, Φιλούμενε, μαρτύρων νέων ωράϊσμα.

Χάριν αναβλύζει ως αληθώς σκήνωμα σον θείον, ο ηφθάρτισεν Ιησούς ˙ όθεν προσιόντες αυτώ μετ΄ευλαβείας καρπούμεθα κατ΄άμφω ρώμην, Φιλούμενε.

Λύτρωσαι τους σπεύδοντας ευλαβώς προσκυνήσαι σκήνος σον πανάφθορον συμφορών και εχθρού μανίας σαις θείαις ικεσίαις προς Κύριον της δόξης, μάκαρ Φιλούμενε.

Χαίροις, ο αθλήσας παρ΄Ιακώβ Φρέαρ εν εσχάτοις χρόνοις, ένδοξε ιερεύ, και οφθείς μαρτύρων ισότιμος των πάλαι, νεόαθλε γενναίε, πάτερ Φιλούμενε.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες, μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Το Τρισάγιον και το Απολυτίκιον.

Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Της Ορούντης τον γόνον, νήσου Κύπρου το βλάστημα και ιερομάρτυρα νέον Ιακώβ θείου Φρέατος, Φιλούμενον, τιμήσωμεν, πιστοί, ως πρόμαχον της πίστεως ημών και αήττητον οπλίτην Χριστού της αληθείας πόθω κράζοντες ˙ Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε αφθαρτίσαντι, δόξα τω σε ημίν χειραγωγόν προς πόλον δείξαντι.

Εκτενής και Απόλυσις, μεθ΄ην ψάλλομεν το εξής ˙
Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.

Πλήσον (και) υγιείας και χαράς, τους ειλικρινώς σε τιμώντας, ιερομάρτυς στερρέ, αθλητά Φιλούμενε, και διασκέδασον ,νοσημάτων σκοτόμαιναν και θλίψεων πόρρω, ίνα σε γεραίρωμεν ως αντιλήπτορα, τείχος αρραγές εν ανάγκαις και παραμυθίαν γλυκείαν εν δειναίς του βίου περιστάσεσι.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

         Ποιηθέντα υπό Δρος Χαραλάμπους Μπούσια

Δίστιχον.

Φιλείν Χριστόν, δι΄Ον ιταμώς εκτάνθης,

Φιλούμενε, αξίωσον Χαραλάμπη.

              η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη. 

 ΣΥΝΑΞΑΡΙ

Σε όλη τη διάρκεια της υπηρεσίας του ως μέλους της Aγιοταφικής αδελφότητας o π. Φιλούμενος έζησε αθόρυβα και ταπεινά. 

H ασκητική ζωή και η ακρί­βεια της τήρησης των μοναχικών ιδεωδών ήταν τα κυ­ριότερα χαρακτηριστικά που τον διέκριναν. 

Έχοντας μυηθεί στην πνευματική παράδοση της Εκκλησίας μας από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, όπου μόναζε στο Σταυροβούνι, φρόντιζε πάντοτε να μη δημιουργεί εντυπώσεις γύρω από το όνομά του. 

Κύριο και βασικό μέλημά του ήταν να ζει απερίσπαστα, αθόρυβα και τα­πεινά την εν Χριστώ ζωή και να προοδεύει πνευματι­κά. 

Αυτοί που δεν τον γνώριζαν καλά, έμεναν ανυπο­ψίαστοι από το ορθόδοξό του ήθος και την πνευματι­κή του ζωή. 

 Πολλές φορές μάλιστα έκανε και το σαλό για να κρύβεται από τον κόσμο. 

Αναφέρεται ανάμεσα στα άλλα πως για οκτώ χρόνια που ασκήτευε μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Λύδδης Υμέναιο δεν κάθισαν πο­τέ σε τραπέζι για να φάνε, αλλά έτρωγαν όρθιοι και μέσα σε κατσαρόλα για άσκηση και απλότητα.

Στο τελευταίο του διακόνημα, στο Φρέαρ του 

Ια­κώβ, τον επισκέπτονταν τακτικά φανατικοί Εβραίοι, οι όποιοι απαιτούσαν να βγάλει το Σταυρό και τις ει­κόνες από την εκκλησία, αφού το θεωρούσαν προσκύνημα της Ιουδαϊκής θρησκείας. 

Μάλιστα ένας από αυτούς το επισκεπτόταν καθημερινά και προσευχόταν σ’ αυτό. 

Ο π. Φιλούμενος, πιστός θεματοφύλακας των παραδοσιακών θεσμίων του Παναγίου Τάφου στο χώ­ρο της Παλαιστίνης, εξηγούσε με το ταπεινό και πράο του ύφος πως το Φρέαρ του Ιακώβ ανήκε στους χριστιανούς από πολλούς αιώνες.

Θέλοντας μάλιστα να αποφεύγει εντελώς τις προκλήσεις, όταν ο Ε­βραίος αυτός εισερχόταν στην εκκλησία για να προ­σευχηθεί, σταματούσε τις ακολουθίες και τις συνέχιζε αργότερα.

Στόχος του Εβραίου αυτού, όπως και των άλλων φανατικών, ήταν να μετατραπεί το Φρέαρ του Ιακώβ σε Ιουδαϊκό προσκύνημα με κάθε τρόπο. Έ­τσι, στις 29 Νοεμβρίου 1979, μέρα που η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Φιλουμένου, του επιτέ­θηκαν με τσεκούρι και τον δολοφόνησαν, ενώ τελού­σε τον εσπερινό. 

Στη συνέχεια λεηλάτησαν την εκκλησιά και φεύγοντας έριξαν χειροβομβίδα, ολοκλη­ρώνοντας το βέβηλο έργο τους. 

Ανακοίνωση της α­στυνομίας έλεγε πως η δολοφονία έγινε με τσεκούρι και χειροβομβίδα «από αγνώστους». 

Και βέβαια ουδέ­ποτε εξιχνιάστηκε.
Η κηδεία του νεομάρτυρα αρχιμανδρίτη Φιλουμέ­νου του Κυπρίου έγινε στις 4 Δεκεμβρίου 1979, από το ναό της Αγίας Θέκλας. 

Τάφηκε στο κοιμητήριο της αγιοταφικής αδελφότητας στην Αγία Σιών μέσα σε συνθήκες βαρύτατου πένθους. 

Τέσσερα χρόνια αρ­γότερα, κατά την κηδεία θανούντος μέλους της αδελφότητας, ανοίχθηκε ο τάφος του π. Φιλουμένου, για να γίνει ανακομιδή των οστών. 

Όλοι τότε οι παρευρι­σκόμενοι αντίκρυσαν ένα εξαίρετο και θαυμαστό θέαμα. 

Το σώμα του νεκρού Αρχιμανδρίτη ήταν ανέπαφο και ευωδίαζε, όπως συμβαίνει και με πάρα πολλά λεί­ψανα Αγίων, όπως του αγίου Σπυρίδωνα, του αγίου Ιωάννου του Ρώσσου και άλλων. Ξανακλείσανε τον τάφο μέχρι τα Χριστούγεννα του 1984, οπότε κατά την κηδεία του αρχιεπισκόπου Πέλλης Κλαυδίου α­νοίχθηκε και πάλι. 

Το σώμα συνέχισε να είναι αναλ­λοίωτο και να ευωδιάζει, ένδειξη ότι ο ταπεινός δούλος του Θεού Φιλούμενος είχε καταταγεί «εν χώρα ζώντων» ως ένας από τους Αγίους Του. 

Το λείψανο τοποθετήθηκε με κάθε ευλάβεια σε γυάλινη λειψανοθήκη στο βόρειο τμήμα του Αγίου Βήματος στον ιερό ναό της Αγίας Σιών, όπου και γίνεται αντικείμενο προσκύνησης από χιλιάδες πιστούς.

Παρά το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ε­πίσημη πράξη αναγνώρισης της αγιότητάς του, ο πι­στός λαός θεωρεί τον π. Φιλούμενο ως άγιο και ως τέτοιον τον τιμά. 

Η αγία του ζωή, ο μαρτυρικός του θά­νατος, το άφθαρτό του σώμα, τα ομολογούμενα θαύματα που έγιναν σε πιστούς μετά το θάνατό του αποτε­λούν αναντίρρητες μαρτυρίες για την αγιοσύνη του.

 Η μνήμη του ας είναι αιώνια.

(Γεροντικό του 20ου αιώνος)

Εκ του βιβλίου  «ΤΕΛΗ ΟΣΙΑΚΑ» ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» Θεσσαλονίκη

ΠΗΓΗ:http://www.impantokratoros.gr/68601B1B.el.aspx

ΜΙΑ  ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ ΣΤΟ ΦΡΕΑΡ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ.

Το πηγάδι όπου ο Χριστός συνάντησε την Σαμαρειτιδα -Το σημαντικότερο προσκύνημα στην περιοχή της Σαμάρειας κ βρίσκεται μέσα στον Ορθόδοξο ναό κάτω από το ιερό βήμα του ναού. Έλληνας φύλακας του φρέατος του Ιακώβ!
Ένας Έλληνας Αρχιμανδρίτης στην Παλαιστίνη.
Η ιστορία του αρχιμανδρίτη Ιουστίνου, φύλακα του Φρέατος του Ιακώβ, ενός "ιερού" πηγαδιού στη Δυτική όχθη.
Ο αρχιμανδρίτης Ιουστίνος είναι ένας 77χρονος Ελληνορθόδοξος ιερέας που ζει στην εκκλησία της Αγίας Φωτεινής στη Ναμπλούς, μια Παλαιστινιακή πόλη στη Δυτική Όχθη. Στον Ιουστίνο έχει ανατεθεί ισοβίως να φροντίζει το Φρέαρ του Ιακώβ, ένα αρχαίο πηγάδι που συνδέεται με διάφορες παραδόσεις της Βίβλου.
"Λέγομαι αρχιμανδρίτης Ιουστίνος.
Είμαι ο φύλακας της Εκκλησίας της Αγίας Φωτεινής στη Ναμπλούς της Παλαιστίνης, από το 1980.
Στην κρύπτη της εκκλησίας βρίσκεται το πηγάδι που έσκαψε ο Πατριάρχης Ιακώβ, όταν επέστρεψε στη Συχέμ από την Παδάν-Αράμ. Επίσης, είναι το πηγάδι όπου ο Ιησούς δέχτηκε νερό από τη Σαμαρείτισσα Φωτεινή.
Είναι ένα ιδιαίτερο μέρος για ανθρώπους ισλαμικής, εβραϊκής κ Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης.
Με διάλεξαν να υπερασπιστώ αυτό το άγιο νερό με τη ζωή μου. Ο φροντιστής του πηγαδιού πριν από εμένα, ο Αρχιμ. Φιλούμενος Χασάπης, ήταν φίλος μου. Δολοφονήθηκε με τσεκούρι. Πολλοί προσπάθησαν να με σκοτώσουν, αλλά είμαι ακόμη εδώ. Θα φροντίσω αυτό το πηγάδι κ την Εκκλησία, όσο ο Θεός μου το επιτρέπει.
Γεννήθηκα στις 16 Απριλίου του 1941.
Όταν ήμουν μικρός, η πατρίδα μου βρισκόταν υπό κατοχή, από τις γερμανικές κ ιταλικές δυνάμεις του Άξονα.
Αυτό έκανε τα πράγματα πολύ δύσκολα για την Οικογένειά μας κ δεν υπήρχαν πολλές καλές στιγμές που θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία.
Έχω ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου στη Δυτική Όχθη, γι’ αυτό όποτε επέστρεφα στο πατρικό μου στην Ελλάδα, ένιωθα σαν ξένος.
Ο πατέρας μου ήταν ένας αξιοσέβαστος μηχανικός στο νησί μας. Η Οικογένειά μου ονειρεύονταν να ακολουθήσω τα βήματά του.
Όταν ήμουν οκτώ χρονών, γνώρισα μια πολύ γριά μοναχή.
Μιλούσαμε συχνά για πνευματικά πράγματα.
Από αυτές τις συζητήσεις κατέληξα ότι ήθελα να γίνω ιερέας της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας.
Από τη στιγμή που ανακοίνωσα ότι θα γινόμουν ιερέας, η Οικογένεια μου κ εγώ κάναμε έξι χρόνια να μιλήσουμε.
Ήρθα στην Παλαιστίνη το 1960. Υπηρέτησα ως ιερέας στη Βηθλεέμ, έπειτα στο Νισφ Τζουμπέιλ.
Για πολλά χρόνια υπηρέτησα ως επιβλέπων της περιοχής.
Εκείνα τα χρόνια έμαθα να μιλάω αραβικά, αγγλικά κ έμαθα κ λίγα εβραϊκά.
Το 1970, νόμιζα ότι θα με επέλεγαν να υπηρετήσω ως φύλακας στο Φρέαρ του Ιακώβ, αλλά ο φίλος μου κ σύγχρονός μου Φιλούμενος επιλέχθηκε γι’ αυτήν την ευθύνη.
Στις 29 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, ήρθε ένας τρελός ονόματι Asher Raby.
Πέταξε μια χειροβομβίδα μες στην Εκκλησία. Η έκρηξη προκάλεσε καταστροφή κ φωτιά.
Ο Φιλούμενος βγήκε τρέχοντας από την Εκκλησία κ ο τρελός έπεσε πάνω του με ένα τσεκούρι κ τον σκότωσε.
Έπειτα, το έσκασε.
Μετά τη δολοφονία, τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα για το Φρέαρ του Ιακώβ.
Η Εκκλησία κλειδώθηκε κ τα κλειδιά τα πήγαν στην Ιερουσαλήμ. Δεν ήθελα να γίνω φύλακας, καθώς φοβόμουν ότι θα πάθαινα ό,τι κ ο Φιλούμενος.
Ένα βράδυ είδα ένα όνειρο, επισκεύαζα, λέει, την Εκκλησία κ ήμουν φύλακας για πολλά χρόνια.
Πήγα στην Ιερουσαλήμ, πήρα τα κλειδιά κ σύντομα ξεκίνησα να μαζεύω τα κομμάτια.
Το 1982, ο τρελός Raby επέστρεψε κ επιτέθηκε σε μια από τις μοναχές μας με τσεκούρι. Τραυματίστηκε φρικτά.
Εκείνος διέφυγε, αλλά επέστρεψε σύντομα, ανέβηκε τον τοίχο που υπάρχει γύρω από το προαύλιο της Εκκλησίας με μια σκάλα κ μπήκε μέσα με χειροβομβίδες κ το φονικό του τσεκούρι. Έτρεξε κατά πάνω μου με το τσεκούρι. Αντιστάθηκα στην επίθεση κ του έσπασα το πόδι. Τον συνέλαβαν.
Ο Raby ήταν 37 ετών τότε κ ζούσε στο Τελ Αβίβ.
Ήταν ένας ετερόδοξος Εβραίος που πίστευε ότι η Εκκλησία μας δεν μας ανήκε σε αυτό το σημείο.
Επίσης, είχε σκοτώσει κ άλλους ανθρώπους σε όλο το Ισραήλ, άσχετους με την Εκκλησία μας.
Ένα ισραηλινό τανκ έριξε στην αυλόπορτά μας, αλλά δεν έσπασε.
Έριξαν πέντε βόμβες στο σημείο, αλλά καμία δεν εξερράγη.
Είμαι ευγνώμων που μας πρόσεχαν οι Αγιοι.
Από τη στιγμή που έπιασαν τον Raby, όλα πήγαν πολύ καλά για το Φρέαρ του Ιακώβ.
Ξεκινήσαμε να καθαρίζουμε την Εκκλησία κ να την κάνουμε ξανά όμορφη.
Έχτισα ένα γραφείο κ μοναστήρι κ ξεκίνησα να φτιάχνω τοιχογραφίες.
Το 1998 πήρα άδεια οικοδόμησης από τον Yasser Arafat κ αυτό μου επέτρεψε να ξεκινήσω ένα μεγάλο project, για να φτιάξω ξανά την Εκκλησία.
Το 2000 συνέβη η δεύτερη Ιντιφάντα (σύρραξη Ισραήλ- Παλαιστίνης). Υποφέραμε πολύ.
Δεν μπορούσα να απομακρυνθώ από εδώ για μήνες.
Τις περισσότερες μέρες τις περνούσα κάνοντας τοιχογραφίες κ προσευχόμενος.
Προσευχόμουν στον Θεό κ στο Άγιον πνεύμα του Φιλούμενου να βοηθήσουν να προστατευθεί η Εκκλησία.
Τo 2009, ο Φιλούμενος αγιοποιήθηκε από την Αγία κ Ιερή Σύνοδο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων κ τώρα είναι Αγιος.
Όταν του κάναμε εκταφή, το σώμα του ήταν ακόμη άθικτο.
Δεν είχε σαπίσει, παρόλο που ήταν θαμμένος για σχεδόν 30 χρόνια. Το κορμί του ακόμη ανέδιδε ένα πολύ όμορφο άρωμα.
Από τμήματα του σκηνώματός του έχουμε δημιουργήσει διάφορα λείψανα, που τα έχουμε στείλει σε διάφορες Εκκλησίες στον κόσμο. Έχουμε κ άλλα λείψανα σ αυτήν την Εκκλησία. Όπως ξέρετε, αυτή η Εκκλησία λέγεται Αγία Φωτεινή. Μπροστά στην Αγία Τράπεζα εκτίθεται ένα λείψανο τμήματος του κρανίου της Φωτεινής.
Πατέρα Ιουστίνε φύλακα του ιερού προσκυνήματος, να σεχει ο Θεός καλά. Την ευλογία σου.Βοήθεια μας!