Ο ήλιος ο χρυσόηλιος, ο ήλιος που αγαπιέται,
και όταν απο τους φόβους μας καθένας μας χτυπιέται,
στ΄Απρίλη τα μεσιάτικα ,στα μέσα του Απρίλη,
δεν ειναι πρέπον στην ψυχή κανείς κακό να στείλει,
και η πληγή που σε πονεί ,η θλίψη που σε τρώγει,
παίξε παιχνίδι να κρυφτείς ,τρέξε για να σε χάσει,
τα ίχνη σου να μην βρεθούν,ξαπόστασε στα δάση.
Ξεδίψασε με το νερό το καθαρό που τρέχει,
που μόνη της ανάργυρα η Πλάση σου παρέχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου