Τα μάτια σου μανούλα μου,
τα έκλεισες για πάντα,
τον πόνο που δοκίμασες,
δεν θα τον ξανανιώσεις.
Γλυκά κοιμάσαι αμέριμνη,
κι' απελευθερωμένη,
και το χαμόγελο π' ανθεί,
στα άψυχα σου χείλη,
είναι της δόξας τ' ουρανού,
η πιο μικρή ανταύγεια,
που όλη θα την γεύεσαι,
και δεν θα την χορταίνεις.
Άμποτ' αξίωσε και μας,
κοντά σου να βρεθούμε,
μέσα εις τον Παράδεισο,
μαζί με τους αγγέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου