Το δειλινό δεν είναι εις θέση να υποσχεθεί τίποτα,
Όταν έρχεται ,μαζί του φέρει τα ανείπωτα,
Το κόκκινο το χρώμα του γνωρίζω,
Είναι της ήττας του πανί νομίζω,
Είναι καταδικασμένο να διώχνει την ντροπή του,
Με τους κρυφούς τους στεναγμούς γεμίζει την ψυχή του,
Ενας μονάχα νοσταλγός είναι στο πέρασμα του,
Και άλλοι χίλιοι εύχονται να μην βρεθούν μπροστά του,
Για ότι λαχταρώ πολύ καθόλου δεν του νοιάζει,
Στης άλλης μέρας την αυγή αφήνει το μαράζι.
Α.ΠΕΤΡΙΤΗΣ10/ΑΥΓ2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου