Τώρα που τα χρόνια φεύγουν,
και στεγνώνει η ψυχή,
πληγωμένη θύμηση μου ,
μη στενάζεις μοναχή.
---
Στης ζωής το πανηγύρι,
φώτα σβήνουνε αργά,
μοιάζει τέλος για να μπαίνει,
κι η παράσταση σιγά.
---
Μοναχή παρηγοριά μου,
σ΄ένα κόσμο γελαστό,
τα μικρά μου αγγελούδια,
που το χέρι τους βαστώ.
---
Όταν με σφιχτοκρατούσαν,
και τα είχα αγκαλιά,
τότε ένιωθα στ΄ αλήθεια,
πως γεννιόμουνα ξανά.
ΑΠΕΤΡΙΤΗΣ29ΑΠΡ2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου