ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ

 Το όνειρο μου κυνηγώ και θέλω να το πιάσω.

αλλά φοβάμαι να το δω ,κοντά του σαν θα φτάσω. 

Γι αυτό λοιπόν αρνήθηκα το όνειρο το δικό μου,

τα μάτια μου τα θόλωσα  μη δω τον εαυτό μου.

------

Στου τραίνου τον  πολύβουο σταθμό  όλο πηγαίνω,

και  φεύγουνε τα όνειρα και πάντα μόνος μένω,

τα βλέπω ότι με κυττούν  περίλυπα, θλιμμένα,

και το ταξίδι αρχίζουνε , χωρίς να χουν εμένα.

----

Ντρέπομαι την μιζέρια μου ,το δράμα  το πικρό μου,

το δάκρυ  όπου  προξενώ στον  δόλιο εαυτό μου,

Μεσ την παγίδα πνίγομαι που έπεσα και μένω,

και να ξεφύγω αδυνατώ .Ποιό θαύμα περιμένω;

---

Έλπιζα μεγαλώνοντας πράγματα να βρω άλλα,

καλλίτερα απ΄ τα παλιά , μιάς  ευτυχίας στάλα.

Όμως καθώς δεν ήθελα το  μέσα μου ν΄ αλλάξω,

έτσι και δεν κατάφερα ,να φύγω ,να πετάξω.

---

Ηθελα το μικρό παιδί πολύ να συναντήσω,

και σαν  το βρω παντοτινά μέσα μου να κρατήσω.

Να δω το αθώο βλέμμα του ,το γέλιο της ειρήνης,

μιας ψυχής ελεύθερης  και γνήσιας καλωσύνης.

---

Για να μου μάθει απ την αρχή, να αφήνομαι, να ελπίζω,

αληθινά να αγαπώ  και  γέφυρες  να χτίζω.

Το πως να ζω ελεύθερος και όχι φοβισμένος,

χωρίς οργή ,κομπλεξικός κακός και λυπημένος.

---

Τέτοια ανάσταση ποθώ και τέτοια περιμένω,

Να γίνω το μικρό παιδί  κ΄έτσι να παραμένω.

Ελεύθερος παντοτινά, χωρίς δεσμά θανάτου,

εγώ και αυτό αθάνατοι για πάντα στην καρδιά του.

ΑΠΕΤΡΙΤΗΣ04102024