Παρελθόν και παρόν οδηγούν τα καραβάνια του πόνου αμετανόητα.
Ροές οδύνης και προσδοκίας γεμίζουν τις ψυχές και κάθονται άβολα σε μορφασμούς χειλέων.
Ομορφιά ίσως να υπήρχε παλιά στης ημέρας την αυγή, τωρα όμως;
Σήμερα φωτιά και αίμα πνίγουν το κάλλος( ιδού τα έργα των ανθρώπων!).
Φως ντυμένο ελπίδα οδηγεί τις καρδιές των ζητιάνων.
Ύλη απέραντη, παφλάζουσα, ρευστή είναι η τυφλή δύναμη του ποταμού και της ορμής που θέλει να κρυφτεί μέσα σε χέρια πολέμου και τάχα ανδρείας.
Γη που καπνίζει και χαιρετά ίσως για πάντα τα παιδιά της.
Έχουμε ζήσει άραγε κάτι το σημαντικό ;
Σήμερα σε ξένο τόπο είναι μεγάλο πράγμα να νοιώσεις το ''καλημέρα''.
ΑΠΕΤΡΙΤΗΣ15092025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου