Η χαρά στο σήμερα, στο τώρα ζει,
είναι ανάλαφρη σαν την αναπνοή,
μα και πολύτιμη μαζί και αναγκαία,
η έλλειψη της είναι τόσο μοιραία.
Μέσα στα μικρά ,στης βάσης τ΄ αυτονόητα,
αγκαλιάζει τα σοφά και τα ανόητα.
Δεν κρίνει χαρακτήρες ,πρόσωπα δεν μειώνει,
του βίου τα χωράφια οργώνει,
για να φυτρώσει έπειτα η ελπίδα,
που ανήμπορη κάνει την καταιγίδα,
να φύγει μακρυά ,γιά αλλού.
Α.ΠΕΤΡΙΤΗΣ21082024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου