Το χαμόγελο σου, το αγνό ,το τελευταίο,
το θυμάμαι συνεχώς και κλαίω.
Μας έλεγες πως βιάζεσαι να φύγεις,
με την μελέτη αυτή το μέλλον πως ανοίγεις,
ότι είσαι στην Σχολή σου απαραίτητη,
δεν πρέπει να σε πιάσουν αμελέτητη.
-----
Δεν τόλμησα να σου το πω : ''Θέλω να φύγεις αύριο'',και τώρα στα χαμένα τριγυρνώ, της ύπαρξης ναυάγιο,
Σχολή ,μελέτες , μάταια περιμένουν να γυρίσεις,
Στα Τέμπη έσβησαν μαζί σου κι έγιναν αναμνήσεις.
ΑΠΕΤΡΙΤΗΣ30ΙΑΝ2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου