Το χιόνι άσπριζε σιγά-σιγά την πλάση,
Κάποια ψυχή θα δεί και θα χορτάσει
Η προσφυγιά ,ναι , κότσια θέλει...
εκεί που βράχος στάζει πικρό το μέλι.
Ο φόβος είναι απ' την αρρώστια χειρότερος,
κι ο θρήνος την κρύα νύχτα περισσότερος.
Περνά η ζωή ,φεύγει, δεν περιμένει,
ανώφελα η σκέψη στέκεται σαν φλόγα αναμμένη.
8/4/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου