ΠΑ'Ι'ΚΟΝ ΟΡΟΣ

 

Στέκεις  ψηλό κι αγέρωχο,

περιγελάς τον χρόνο,

είσαι το θέμελο της γης,

πολύβουο και μόνο.

---

Οπως απ΄τον πυρσό η φωτιά ,

απλώνεται σαν λάμψη,

έτσι κι από την βάση σου ,

αρχίζουνε οι κάμποι.

---

Βαστάς  υπομονετικα

στους ώμους σου τα δάση,

και ακούς τον ύμνο των πουλιών,

όσο μακρυά κι΄αν φτάσει.

---

Μέσα στα σπλάγχνα έκρυψες

πόθους πολλούς κι ελπίδες,

παιδιά σου π΄αγωνίστηκαν,

γιά ελεύθερες πατρίδες.

---

Κοκκίνησαν οι ρεματιές

και βάφηκαν οι λίμνες,

κάθε στενή χαράδρα σου 

τήνε στοιχειώνουν μνήμες.

---

Μεσα σου ζωηρες πηγές,

και δροσερά ρυάκια,

τρέφουνε δέντρα πράσινα,

και πίνουν τα πουλάκια.

---

Στα σκιερά σου τρίστρατα

άνθρωποι γαληνεύουν,

φέρνεις στην γή τον ουρανό,

και όλα ειρηνεύουν.

---

Στην Γκόλα Τσούκα ανέβηκα,

τα συννεφα να πιάσω,

Γρίβας τα κρύα τα νερά,

ήπια να ξεδιψάσω.

---

Περίφημα τρεχούμενα

νερά πως την  στολίζουν,

την Σμαραγδένια Λίμνη σου,

απ΄ όλες  ξεχωρίζουν.

---

Όμορφους  μαύρους πελαργούς,

ψηλά στα δάση έχεις,

σε σπάνια χρυσογέρακα,

κρυφές φωλιές παρέχεις.

ΑΠΕΤΡΙΤΗΣ21ΜΑΙΟΥ2024