Κάτι κοινό το έχουμε ,κάτι που μας ορίζει.
Εσένα που 'σαι Άρχοντας ,εμέ που είμαι δούλος.
Κάτι δικό μας θέλησες και πρόθυμα το πήρες.
Αυτό κρατάς στο χέρι σου σαν έρχεσαι κοντά μας.
Αυτό σφιχτά κρατώντάς το,το δείχνεις για σημάδι.
Κι΄ όταν εμείς το βλέπουμε,μερεύει η ψυχή μας,
χαμογελούν τα χείλη μας και φτερουγά η καρδιά μας.
Έχεις ντυθεί την σάρκα μας ,φόρεσες την φθορά μας.
Μέσα στους δρόμους περπατείς της μέρας και της νύχτας,
και περιμένεις την ψυχή τ΄ανθρώπου να σου γνέψει,
και το αιώνιο καρτερεί του πρόσκαιρου το νεύμα,
να΄ρθεις Εσύ Αθάνατε για να γεμίσω Πνεύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου