Οταν εσύ μας άφησες και πήγες σ΄ άλλους τόπους,
Ηξερε και λυπότανε, γνώριζε και πονούσε,
Οτι ψυχές όπως εσυ, δύσκολα συναντούσε.
Ο ουρανός που σ΄βλεπε να μπαίνεις μες στο μνήμα,
Χαιρότανε που τώρα εσύ θά΄σουν δικό του κτήμα,
Ογδοντα χρόνους η καρδιά για τα παιδιά χτυπούσε,
Και τώρα μια αρρώστια τους χτύπους σταματούσε.
Ωρα καλή μανούλα μου κι όταν θαρθεί η ώρα,
Θα σ΄έχω να με καρτεράς σαν φάρος μες στην μπόρα,
Το νήμα της αγάπης σου κοντά σου θα με φέρει,
Και τότε πια αιώνιο θα έχω καλοκαίρι.
Α.ΠΕΤΡΙΤΗΣ 14 ΟΚΤ 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου