Το ανέφιχτο,
και μία πλάνη,
φέρνουν τ΄ανέγγιχτο,
που δεν με φτάνει.
Όνειρο έχασα,
το σχήμα της μορφής,
ποτέ μου δεν το ξέχασα,
άδειο θα με βρείς,
Μαζί παράπονο κι οργή,
αιχμαλωτίζουν την ψυχή,
που τόσο την πλανέψαν,
τον θησαυρό της κλέψαν.
Έγινες σκιά ονείρου,
πληγωμένος σε κυττώ,
μεσ΄τα βάθη του απείρου,
χάθηκες με σαρκασμό.
Α.ΠΕΤΡΙΤΗΣ17ΝΟΕ2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου