ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ

 

Μία  ημέρα βροχερή ανοίξανε της φυλακής οι πόρτες,

και μ΄έβγαλαν και βρέθηκα  πάλι ξανά στον κόσμο.

///

Ο ήλιος δεν εχάρηκε όταν με είδε έξω,

και κρύφτηκε στα σύννεφα τα μαύρα από πίσω,

κι΄έδωσε  μία προσταγή στην δούλα την βροχούλα ,

αυτή να με υποδεχτεί με το υγρό της πέπλο.

///

Ηλιε μου  χρυσοκίτρινε  και λαμπροστολισμένε,

δεν σου κρατώ την έχθρητα, κακία  δεν σου έχω,

εδώ και οι γεννήτορες που μ΄έφεραν στον κόσμο,

καθόλου  δεν  εχάρηκαν όταν με πρωτοείδαν,

το γέλιο τους μαράθηκε και σκοτεινοί γενήκαν,

όταν την πόρτα άνοιξαν να δουν ποιός την χτυπούσε,

όταν εμέ αντίκρυσαν  τον χιλιοχτυπημένο 

που μπρος  στην θύρα έστεκα σπιτιού αγαπημένου.

///

Στης φυλακής την σκοτεινιά  ταιριάζει η καταφρόνια ,

ταιριάζει η σκληρότητα και η αδιαφορία,

αλλά φαντάσου  τι  κακό ,μέσα στο σπιτικό σου ,

να βλέπεις την αποστροφή , να νιώθεις σαν σκουπίδι.

ΑΠΕΤΡΙΤΗΣ17ΦΕΒ2025