Κάνει η καλή μας η γιαγιά,
κάτι που μας αρέσει.
Γλυκό απ΄ την πατρίδα της,
με μνήμες φορτωμένο.
Έχουν το φρούτα τα ξερά ,
έχει το πετiμέζι,
δύναμη αναστοχασμού,
συμβάντων και ανθρώπων....
Πως μία ταπεινή τροφή,
σηκώνει αναμνήσεις;
Χαρά μα και γλυκύτητα,
συλλογική την θλίψη.
Του Πόντου μιά κληρονομιά,
''Χουσάφι'' τ΄ονομάζουν,
μνήμες μαζί του κουβαλά,
θαρρώ πως σιγοβράζουν,
όχι με τα συστατικά,
όχι μες το τσουκάλι,
αλλά βαθιά μες την καρδιά,
κι ίσως ξυπνήσουν πάλι.
ΑΠΕΤΡΙΤΗΣ10052025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου