Είσαι το μόνο πράγμα που μου έχει απομείνει,
φτωχός πιο πολύ απ΄ ότι πρώτα,
η στάχτη στην φωτιά που σβήνει
στην σκοτεινή την πόλη από φώτα.
---
Χωρίς εσένα τριγυρνάω σαν χαμένος,
κι΄όλα μου φαίνονται σαν ξένα,
στο γκρίζο περιθώριο ριγμένος,
και δίχως έλεος πιά γιά μένα.
---
Το δάκρυ είναι το περίσσευμα της θλίψης,
που ολότελα με έχει κατακλύσει,
Το άφθονο νερό ,το τέλος μου, μιάς βρύσης,
που κανείς ποτέ δεν θέλησε να κλείσει.
---
Να βρω το θάρρος τον εαυτό μου να τον δω,
που τόσο άνανδρα μου φέρθηκε και σκάρτα,
και από κοντά του ευθύς να φύγω να σωθώ,
μοιάζει να φτάνεις με το χέρι σου τα άστρα.
ΑΠΕΤΡΙΤΗΣ11052025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου