Ο Άγιος αντιμετωπίζει τους δαίμονες με την ταπείνωση. Ταπείνωση όχι μόνο έναντι του Θεού αλλά και έναντι των δαιμόνων! Δεν τους περιφρονούσε, αλλά τους έλεγε: «Πανίσχυροι, τί θέλετε από μένα, τον καημένο και αδύναμο; Τί αξία έχω και συγκεντρώνεστε όλοι εσείς εναντίον μου, δεν ξέρετε ότι είμαι από χώμα, λέρα, ένα τίποτα και ο πιο ανίκανος να πολεμήσω τον πιο μικρό από σας;»
Και έπεφτε στη γη και φώναζε:
«Κύριε, βοήθησέ με και ενίσχυσε την αδυναμία μου, ελέησόν με, Κύριε, διότι προσφεύγω προς Εσένα, Κύριε, μην με αφήσεις, επειδή με θεωρούν ότι είμαι σημαντικός, Κύριε, εσύ ξέρεις ότι είμαι αδύναμος να αντισταθώ και στον πιο μικρό από αυτούς».
Σύμφωνα με τις κοπτικές πηγές, οι δαίμονες δεν άντεχαν τέτοια λόγια γεμάτα ταπείνωση: «οι δαίμονες, όμως, όταν άκουγαν την προσευχή αυτή, που είναι γεμάτη ζωή και ταπείνωση, δραπέτευαν και δεν μπορούσαν να τον πλησιάσουν». Σε άλλες διηγήσεις μαρτυρείται «και οι δαίμονες καιγόντουσαν εξαιτίας της βαθειάς του ταπείνωσης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου